Akala kong noong una walang katapusan na ligaya ang matatamo ko dahil sa tuwing kapiling ka, nakakalimutan ko nang lahat, parang sa iyo na lang na ikot ang mundo ko, puso ko kinakabahan na baka malaman mong mahal kita, di rin lang nag pahalata kasi alam kung mawawala kang bigla pag nalaman mo... dumating rin araw na iyon, pero anong magagawa ko, sadyang mapagbiro lang siguro ang tadhana o baka pinaglalaruan lang ang damdamin ko, at eto ako ngayon nag iisa, walang kasama, walang nag mamahal, at walang pera lolz, sakali man bumalik ka sa ulet, tatangapin pa rin kita, dahil ikaw ang una at huli at wala nang iba, i rather be live independently than to find someone new because its really hard to find a comparison pero kung meron ka ng iba wala na rin akong magagawa, mag sama na lang kayong maligaya at kung may problema ka, alam mo naman kung saan ako matatagpuan, doon pa rin sa dati nating tagpuan lolz. hayaan mo i can live kahit iniiwasan mo ako, at ayaw mo akong kausapin, ayaw mong sagutin ang mga tanong ko, at ayaw mo akong makita, natakot lang ako baka kung ano nang nangyari sa iyo, naging pipi ka na, bulag or baka wala ka rin kamay lolz. ok lang kahit ano man ang itsura mo tangapin pa rin kita kahit pira-pirasong katawan ka na, kasi na miss kita lagi, na miss ko iyong tamis ng unang halik hahaha, iyon kakulitan, iyong holding hands na parang nagka hiyaan pa, iyong mga thoughts mo, that makes my world so colorful... o sya na baka magkaiyakan pa tayo rito, basta tandaan mo wala tayong problema, antay lang ako ng tawag mo that if you really miss me too.. ingat na lang lagi because i care...