Bakit kaya ganoon, hindi ko makuha ang kasagutan ng mga tanong ko sa iyo? Ano nga ba ang tanong ko? Bakit ako nagkaganito sa iyo? Ano bang meron ka bakit hindi ko magawang ipawalang bahala ang mga alintuntunin mo? Siguro ayaw ko lang masaktan ka? Or ayaw ko lang meron taong galit sa akin? Pag naaalala ko ang ginawa mo sa kin parang gusto ko rin gawin sa iyo, gawin ko kaya sa iba iyon at ng maitanong rin kung anong iniisip nila? Nang malaman ko na rin ang kasagutan ng mga nasa isip ko. Kasi nakakapagod na mag-isip, paulet ulet na lang nasa isipan ko ang mga tanong na iyan, minsan nababaliw na akong mag-isa kasi kinakausap ko na ang sarili ko bakit kaya ganoon??? Gulong gulo na ako hindi ko na alam kung saan ko eto itatanong, hahayaan ko na lang ba eto? Ano naman kaya ang maitulong mo para sa mga tanong na eto?

Pero gusto ko pa rin siyang pasalamatan sa ginawa niya kasi naging bahagi na rin siya ng buhay ko, kahit kalian kasi hindi ako nagging maligaya sa kanya at wala akong naalala na nagging Masaya ako sa piling niya noong ginagawa naming ang isang bagay na bawal, inaamin ko noong una laro laro lang, yes, I smile once and it follows a lot of pains, questions that haunted to my senses I could not rid of it parang nightmare na ang naramdaman ko kasi gabi at araw nandyan siya sa isipan ko kung tanungin mo naman wala ka naman matino na sagot, anong magagawa ko, parang hindi ako satisfy sa lhat ng kasagutan nagaling sa kanya kasi ayaw niya rin magsalita lolz.